മഴവില്ല
തെരുവിൽ പറഞ്ഞ കവിത
വെയിൽ പതിച്ച റൊട്ടി
സമുദ്രങ്ങളുടെ നീലയും മനുഷ്യന്റെ അടയാളവും
യുദ്ധമൊഴി
കഴുകിക്കളഞ്ഞ മുഖ
വെടിയേറ്റോടുന്ന മൃഗം
കുഡ് ഐ ഹാവ് ദിസ് കിസ് ഫോർ എവർ
പടവലപ്പാടങ്ങളിൽ
തെങ്ങുന്തോപ്പിലെ വെയിൽ.
നഗ്നം ...
ഒഴുകിയൊഴുകിത്തീരുന്നല്ലോ....
ജീവിതത്തിലെ കുട്ടികൾ.
നാട്ടുമ്പുറത്തെ ജീവിതം
ഓർമ്മ
മലയിലെ താമസക്കാർ
പ്ലാവ് നിൽക്കുന്ന പറമ്പ്
തിങ്കൾക്കാട്..........
പൂക്കൾ ചതുരങ്ങളിലും വൃത്തങ്ങളിലും
യുദ്ധത്തിന്റെ അടയാളം.
ഇരുമ്പു പണിക്കാരൻ
കൈതോല
ചന്ദ്രന്റെ വെട്ടം വീണു കിടക്കുന്ന തടാകം
കാട്ടിൽനിന്നു പോരുമ്പോൾ.
എഴുതി ഉപേക്ഷിച്ച വര
കുട്ടികൾക്കായി പാടുന്നു......
ആകാശം പൂവായി അവളുടെ കൈയിലിരുന്നു
കലവുമായി വരുന്ന പെണ്ണുങ്ങളുടെ വരികൾ..
. കടൽത്തീരത്തെ ക്രിസ്തു..
മനുഷ്യന്റെ ചിഹ്നങ്ങൾ...
"അവനവൾ
മാറ്റിയെഴുതിയ വാക്കുകൾ
അടയാളം
ജലം പോലെ.
പറവകൾ ഉപേക്ഷിച്ച ഇടങ്ങൾ
വീടിനെക്കുറിച്ച് ഒരു കവിത രണ്ടു പെൺകുട്ടികൾ.
പ്രജ.
ബംഗാളി
മണൽ
അവൻ പതാകയില്ലാത്ത രാജ്യം